نقش مناطق آزاد در کمربند ترانزیت چین

حسین مرادی – کارشناس مناطق آزاد

چین به تعبیری کارخانه جهان است، مهم‌ترین محور تکمیل پیوند تولید تا نقطه مصرف در مقیاس جهانی، ترسیم مسیرهای ترانزیتی است که بتواند کالا را از نزدیک‌ترین و کم هزینه‌ترین مسیر به دست بازارهای هدف برساند.

در این نقشه بلندپروازانه چین که همانند کمربندی کره زمین را در آغوش گرفته، می‌توان هدف‌گذاری‌های این کشور در رسیدن به مسیرهای مطلوب اقتصادی و در عین حال بازارهای مصرف بزرگ در طول مسیر را به وضوح مشاهده کرد.

نکته حائز اهمیت، سرمایه‌گذاری چین در ایجاد این زیرساخت‌های بزرگ تجاری و ترانزیتی در طول مسیر در کشورهای مختلف است، کشورهایی که عمدتا در راه دستیابی چین به اروپا نقش بسیار مهمی را دارند، ازجمله این کشورها ایران است، این مسیر از شرق وارد ایران می‌شود و از غرب کشور خارج می‌گردد و به سمت ترکیه می‌رود. باتوجه به ظرفیت‌هایی که در مناطق آزاد فعلی و همچنین مناطق آزاد جدید داریم، نقش کلیدی این مناطق در استفاده از این ظرفیت بزرگ در کشور بسیار حیاتی می‌شود.

چین با دو طرح جاده ابریشم خاکی و دریایی در حال اجرای این طرح بزرگ است، منطقه آزاد چابهار، منطقه آزاد جدید سیستان، منطقه آزاد ماکو و منطقه آزاد جدید بانه و مریوان می‌توانند به شکل جدی در ورود و خروج این مسیر مهم ترانزیتی در کشور ایفای نقش کنند و ما با استفاده از این ظرفیت بزرگ می‌توانیم کریدور ترانزیتی شرق به غرب کشور را با سرمایه‌گذاری چینی‌ها اجرا کنیم و ایجاد این فضا می‌تواند در مسیر ایجاد کریدور شمال-جنوب ایران با محوریت مناطق آزاد چابهار و انزلی نیز برای ما دست یافتنی‌تر شود.

شاید یکی از بزرگترین مشکلات ما در کشور، از دست رفتن فرصت‌هایی بوده که رقبای همسایه‌مان به خوبی شناسایی و اجرایی کرده‌اند؛ پس باید برای یکبار هم که شده از این فرصت طلایی نهایت استفاده و بهره را ببریم.