قبل از آغاز بحث، لازم است که از باب رعایت حق‌الناس، خطاب به آقای دکتر سیداحسان خاندوزی عرض کنیم که تاکنون ما فکر می‌کردیم، فقط جنابعالی به دلایل نامعلوم، درصدد جمع کردن بساط مناطق آزاد از ساختار اقتصاد کشور هستید؛ اما اکنون دریافتیم، درواقع شما محور یک گروه ویژه هستید که کمر به نابودی سرمایه‌گذاران مناطق آزاد بسته‌اند!

یکی از پرونده‌های مهم ملی، پرونده مناطق آزاد است که هم به سبب اتفاقات سال‌های اخیر و هم بنا‌به ضرورت‌های فعلی، باید به صورت جدی مورد رسیدگی و اتخاذ تصمیم واقع گردد. البته درست است که ما درحال عبور از سیستم اقتصاد جهانی‌سازی شده، وابستگی متقابل و مشارکت‌جو در تولید طبق استانداردهای قانونی و محیطی همسان هستیم؛ اما مناطق آزاد کماکان می‌توانند در نظام بین‌الملل درحال تحول نیز نقش متمایز و ممتازی حداقل برای توسعه همکاری‌های اقتصادی منطقه‌ای داشته باشند؛ فلذا فلسفه وجودی و کارکرد مثبت اقتصادی آنها در سیستم‌های اقتصادهای ملی معتبر می‌باشد.

نظام جمهوری اسلامی ایران سه‌دهه، زمان و سرمایه‌های بسیار گرانقیمت ملی را صرف کرد تا نهال مناطق آزاد به درختان پرثمری در اقلیم توسعه اقتصادی کشور تبدیل شوند؛ اما در چند سال اخیر این مناطق عرصه جریان یافتن روندهای مخربی شده‌اند...

یگانه گوهر خلقت و اندیشمند بی‌بدیل عرصه حکمت، امام علی‌(ع) به‌درستی می‌فرمایند: «هر کس به آن‌که لایق خیر و خوبی نیست احسان کند، به خوبی خود ستم کرده است». به‌واقع این کلام نغز و نورانی، حدیث نفس بسیاری از ما در تعاملات روزانه فردی و اجتماعی می‌باشد؛ هم‌ردیفی و تعامل با کسانی که ارزش ندارند. امروز گاهی‌وقت‌ها باید با تاسی به کلام امیر مومنان، نهی از معروف را در خودمان بیشتر کنیم.

امروز پس از 7-6سال تلاش پیگیر سیداحسان خاندوزی، یعنی از زمان مسئولیت داشتن نامبرده در مرکز پژوهش‌های مجلس تا کرسی وزارت در صوراسرافیل، مناطق آزاد شاید به‌جایی که وی می‌خواست، رسیده است؛ شوره‌زارهای اقتصادی که نه نهالی جدید در آن بروید و نه درختان موجود آن توان ماندن و ثمر دادن داشته باشند...