مناطق آزاد از بدو شروع به‌کار خود، دوره‌های زمانی متفاوت و مختلفی را به خود دیده و با فرصت‌ها و چالش‌های متنوعی روبه‌رو بوده‌اند. حال که پس از گذشت حدود سه‌دهه از شروع به‌کار نسل اول مناطق آزاد و 33سال از تصویب تبصره‌19 برنامه اول توسعه مبنی‌بر صدور مجوز ایجاد سه منطقه آزاد تجاری-‌صنعتی در نقاط مرزی کشور، آنچه در عرصه عمل شاهد آن هستیم، عدم اجرای قانون چگونگی اداره مناطق آزاد از سوی نهادهای مجری آن قانون است.

نقش مناطق آزاد در تمام دنیا با محوریت تقویت اقتصاد کشورها و ایجاد تعامل و تجارت، خارج از چارچوب‌های تعریف شده در داخل سرزمین‌های اصلی با کشورهای مختلف ترسیم گردیده است.

داستان مناطق آزاد و ادعای عدم تحقق اهداف از یک سوال مهم شروع می‌شود! حضراتی که مدعی انحراف مناطق آزاد در دستیابی به اهداف تعیین شده می‌باشند، خود و اسلاف نازنین آنها برای اجرای اهدافی که مدعی آن هستند، چه کردند؟!

رشد اقتصادی در هر جامعه‌ای برآیند تولید است. افزایش تولید از نظر کمی و کیفی، به معنای رشد اقتصادی و بهبود وضعیت اقتصادی است. از این‌رو می‌بایست به تولید توجه ویژه‌ای مبذول داشت.

در خردادماه سال‌1395 تفاهم‌نامه‌ای مابین سورنا ستاری معاون علمی و فناوری ریاست جمهوری و مرحوم اکبر ترکان دبیر وقت شورایعالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی به امضاء رسید. براساس این تفاهم‌نامه مقرر گردیده بود مراکز نوآوری در مناطق آزاد برای میزبانی شرکت‌های دانش‌بنیان داخلی و خارجی همکار شکل گرفته و زمینه بهره‌مندی شرکت‌ها و موسسات دانش‌بنیان و فناور از تسهیلات، خدمات و زیرساخت‌های مناطق آزاد فراهم گردد...