امروزه یکی از انواع گردشگری که بسیار مورد علاقه و استفاده مردم دنیاست، گردشگری ورزشی است؛ گردشگری که هم برای گذراندن اوقات فراغت و بهبود آمادگی جسمی و کسب چهارچوب روحی و ذهنی سالم و ایجاد روابط اجتماعی از طریق ورزش موثر است و هم‌اینکه می‌تواند در توسعه اقتصادی کشور کمک‌کننده باشد.

جهانگردی، پدیده‌ای است که از دیرباز در جوامع مختلف انسانی وجود داشته است، اما با ورود به عصر مدرن به صورت یک صنعت سودده در حوزه‌های مختلف بالاخص اقتصادی درآمده و از این حیث مورد توجه بسیاری از کشورهای دنیا قرار گرفته است.

اگر بگوییم که مهم‌ترین چالش و مشکلات مناطق آزاد که باعث شد اهداف اولیه تعیین شده مناطق که تسهیل و تسریع در مسیر جذب و نگهداشت طرح‌های سرمایه‌گذاری و توسعه کشور بوده است، محقق نشود؛ به دلیل عدم اجرای بخشی عظیمی از همان قانون چگونگی اداره مناطق آزاد مصوب سال‌72 مجلس شورای اسلامی است، دروغ نیست. قوانینی که به‌واسطه دستگاه‌های اجرایی دولتی نه تنها اجرا نشدند، بلکه با انواع سنگ‌اندازی‌ها و مانع‌تراشی‌ها، محدودیت‌های بیشتری را برای سرمایه‌گذاران در مناطق آزاد کشور فراهم کردند.

مناطق آزاد ایران با هدف رشد و توسعه اقتصادي، سرمايه‏گذاري و افزايش درآمد عمومي، ايجاد اشتغال سالم و مولد، تنظيم بازاركار و كالا، حضور فعال در بازارهاي جهاني و منطقه‏اي، توليد و صادرات كالاهاي صنعتي و تبديلي و ارائه خدمات عمومي و به عنوان الگویی برای توسعه فضای كسب و كار در مناطقی از كشور جانمایی و تشکیل داده‌ شده‌اند که در تسهیل و توسعه روابط اقتصادی با كشورهای همسایه نقش‌آفرینی نمایند.

بی‌تردید تفسیر قانون مناطق آزاد توسط مسئولین و تصمیم‌گیران کشور تا حدود زیادی نسبت به قانون مصوب متفاوت است؛ قانون مصوبی که در سال‌1372 به تصویب مجلس محترم شورای اسلامی رسیده و تمامی موضوعات مربوط به مناطق آزاد کشور را به خوبی لحاظ کرده است.