مناطق آزاد در ایران به صورت مستقل و بدون استفاده داشتن سهمی مشخص از بودجه ملی از ابتدای تاسیس خود اداره می‌شوند. تجربه مناطق آزاد در خودکفایی از بودجه نفتی و حتی مالیات می‌تواند الگویی در مدیریت اقتصاد کلان کشور علی‌الخصوص در شرایط تحریمی فعلی باشد. اما این امر نمی‌تواند واقعیت غیرقابل انکار ضرورت توسعه و متنوع‌سازی منابع درآمدی را بپوشاند.

برخی از منتقدین مناطق آزاد عنوان می‌کنند که مناطق آزاد با سازمان‌های عریض و طویل و نیروهای اداری زیاد و عموما غیرمرتبط، تبدیل به محلی برای اهداف تبلیغاتی و انتخاباتی دولت‌ها و مجالس گوناگون شده و باعث شده است که نسبت هزینه‌های جاری به امور زیرساختی و مولد و اهداف صادراتی در این مناطق فزونی یابد و سازمان‌هایی که قرار بود فارغ از امور اداری در سرزمین اصلی، به محلی برای افزایش رقابت‌پذیری تولید و صادرات شوند، درگیر بوروکراسی اداری، سازمانی و امور توسعه شهری و روستایی شدند. 

اهمیت دریا و نقش آن در اقتصاد و زندگی امروز انکارناپذیر است.

صنعت ورزش، رشد سريعي را در دهه‌هاي اخير داشته است، تا جایی که در حال حاضر ورزش از اصلي‌ترين رويدادهاي اجتماعي جهان محسوب می‌شود و مشارکت افراد در آن سبب توسعه اجتماعي، شناختي و رواني و تناسب اندام مي‌شود که گردشگري عمده‌ترين بخش اقتصادي آن را تشکیل می‌دهد؛ به طوري که قرن بيست و يکم، سده بهره‌گيري از فرصت‌هاي ارزشمند در بخش خدمات خصوصا گردشگري است و فعاليت گردشگري، امروزه از مهم‌ترين و پوياترين فعاليت‌ها در جهان و در همه عرصه‌ها است‌، چه در مقياس جهاني و چه در مقياس ملي و منطقه‌اي مورد توجه برنامه‌ريزان قرار گرفته است.

«ایران با دارا بودن مزیت‌های مختلف، باید به توسعه کمی و کیفی شبکه خطوط جاده‌ای، بزرگراهی، کریدورهای ترانزیتی و اتصالات شبکه جاده‌ای و ریلی با رویکرد توسعه حمل و نقل چندوجهی اقدام کند تا در آینده به هاب منطقه‌ای تبدیل شود».