در طول سالیان اخیر به دلیل اتخاذ تصمیمات سلیقه‌ای و همچنین اعمال سیاست‌های خلاف قانون چگونگی اداره مناطق آزاد از سوی دستگاه‌های اجرایی و نهادهای قانونگذار، مناطق آزاد لطمات جبران‌ناپذیری را متحمل شده‌اند؛ اقدامات و سیاست‌هایی که موجب فرار سرمایه‌گذاران از این مناطق و به دنبال آن، کاهش تولید و سرمایه‌گذاری در کشور شده است.

قریب به سه‌دهه از تشکیل مناطق آزاد تجاری-صنعتی در ایران می‌گذرد؛ هرچند از همان بدو تاسیس مناطق آزاد اولیه (کیش، قشم و چابهار) مخالفت‌های متعددی با این مناطق وجود داشت، اما طی سال‌های اخیر خصوصا در طول سال1401 اتفاقاتی بر مناطق آزاد حادث شد که نه‌تنها مسبوق به سابقه نبوده، بلکه ماهیت وجودی و کارکرد ملی و بین‌المللی این مناطق از کشور را تحت‌الشعاع قرار داده و با سرعت و قدرت وصف‌ناپذیری ادامه حیات و ممات آنان را نشانه رفته است...

به‌عنوان یک کشور با جمعیتی بیش از 80میلیون نفر، ایران دارای پتانسیل‌های بسیاری جهت توسعه فناوری و صنایع نوین است. با وجود اینکه در سال‌های اخیر، ایران با محدودیت‌های اقتصادی و بین‌المللی مواجه بوده، اما امکانات زیرساختی و ظرفیت‌های کشور موجب شده‌اند که ایرانیان به سرمایه‌گذاری در صنایع فناوری نوین علاقه‌مند باشند.

وزیر اقتصاد در اوایل بهمن‌ماه سال‌جاری، طی درخواستی از رئیس‌جمهور، خواستار تعیین‌تکلیف نسبت به شیوه صدور صدور حکم اعضای هیات مدیره و مدیران عامل سازمان‌های مناطق آزاد شد! و متعاقبا در کمتر ۵روز آقای اسماعیلی از قول رئیس‌جمهور، به وزیر اقتصاد اعلام کرد که به‌شرط طی فرآیندهای مربوطه، اختیارات رئیس‌جمهور در صدور احکام مدیران عامل سازمان‌های مناطق آزاد و ویژه اقتصادی به وزیر امور اقتصادی و دارایی تفویض می‌گردد؟!

فولاد یكی از مهم‌ترین و پرکاربردترین آلیاژها در جهان مدرن است. از سال‌ها قبل میزان تولید و مصرف این محصول استراتژیک، یکی از معیارهای سنجش توسعه و پیشرفت صنایع در میان کشورهای جهان بوده و حالا ایران در میان بزرگترین تولیدکنندگان این محصول قرار دارد. آخرین گزارش‌های منتشر شده از سوی انجمن جهانی تولیدکنندگان فولاد نشان می‌دهد که ایران در جایگاه نخست خاورمیانه و در جمع 9کشور برتر تولیدکننده این محصول قرار دارد. تکمیل زنجیره تولید فولاد و محصولات فولادی، یکی از آرزوهای دیرینه کشور بوده است.