همانگونه که در شماره پیش نشریه هم اشاره شد، نمایندگان مجلس یازدهم طرح «اصلاح قانون چگونگی اداره مناطق آزاد تجاری-صنعتی و ویژه اقتصادی» را تهیه کرده و در هیات رئیسه اعلام وصول گردیده است. به همین سبب طی روزهای گذشته در تلاش بودیم با نمایندگان مجلس شورای اسلامی خصوصا طراح این طرح، گفت‌و‌گو کنیم تا از دلایل و چرایی این موضوع از لسان خودشان بیشتر آگاه شویم.

در روزگاری به سر می‌بریم که هر لحظه باید خود را برای یک غافلگیری جدید و یک بلای ناگهانی آماده و مجهز کنیم. در روزهایی که پاندمی ویروس کرونا علاوه بر تبعات عظیم جانی، روحی و اقتصادی که از خود بر جای گذاشته، یک درس بزرگ به بشریت آموخته و آن این است که برای حفاظت از جان و مال خویش، باید در وهله اول از اطرافیان‌مان مراقبت نماییم؛ چراکه به خطر افتادن هر یک از افراد، سبب به مخاطره افتادن سایر اشخاص خواهد شد؛ موضوعی که اکثر قریب به اتفاق کشورها و دولت‌ها بدان رسیده‌اند و سعی در گذر از این روزهای بحرانی با کمترین آسیب را دارند.

نزدیک به سه دهه پیش شاهد تصویب قوانین و مقررات مناطق آزاد در مجلس شورای اسلامی و دولت جمهوری اسلامی و جانمایی سه منطقه کیش‌، قشم و چابهار برای این پروژه مهم اقتصادی بودیم‌. بعد از جزیره کیش که به دلیل اقدامات جزئی رژیم گذشته دارای زیر‌ساخت بسیار محدود بود؛ مناطق قشم و چابهار تقریبا فاقد هرگونه امکانات، تاسیسات و زیرساخت‌های مورد نیاز جهت بهره‌برداری کاربری‌های مندرج در اهداف مناطق آزاد یعنی تولید، مونتاژ، پردازش کالا، صادرات‌مجدد و حتی امور بازرگانی و تجاری بود.

نقش مناطق آزاد در تمام دنیا با محوریت تقویت اقتصاد کشورها و ایجاد تعامل و تجارت، خارج از چارچوب‌های تعریف شده در داخل سرزمین‌های اصلی با کشورهای مختلف ترسیم گردیده است. با نگاهی به تعریف منطقه آزاد تجاری-صنعتی می‌توان به درک بهتری از نقش این مناطق در توسعه اقتصادی هر کشوری رسید.

تعهد به عهدهای بسته شده که در قالب یک قانون به امضا رسیده و ابلاغ شده، یکی از اصول بدیهی اسلامی، قرآنی، اخلاقی و یک عرف بین‌المللی بوده که براساس آن بسیاری از معاهدات بین‌المللی و روابط انسانی در طول تاریخ شکل گرفته است.