فلسفه ایجاد مناطق آزاد تجاری‌-صنعتی جمهوری اسلامی ایران مطابق ماده‌(یک) قانون چگونگی اداره این مناطق، تسریع در انجام امور زیربنایی‌، عمران و آبادانی‌، رشد و توسعه اقتصادی‌، سرمایه‌گذاری و افزایش درآمد عمومی‌، ایجاد اشتغال سالم و مولد‌، تنظیم بازار کار و کالا و... تولید و صادرات کالاهای صنعتی و تبدیلی و ارائه خدمات عمومی بوده است و قانونگذار جهت نیل به این اهداف و سهولت کسب و کار و تولید، مزایایی را برای سرمایه‌گذاری در مناطق آزاد پیش‌بینی نموده است...

مناطق آزاد تجاری-‌صنعتی ایران که از اوایل دهه70 شمسی پا به عرصه اقتصادی کشور گذاشتند، غالبا دچار مهجوریت و نیز عدم‌پذیرش ماهوی و کارکردی بودند. این عدم‌پذیرش در نظام اقتصادی ایران، دلایل متفاوتی داشته و دارد؛ البته این دلایل آنچنان که در برخی روایت‌ها مطرح شده است، هیچ‌گونه ارتباطی به نتایج عینی و عملی این مناطق در حوزه دستاوردهای اقتصادی و اهداف ترسیم شده ندارد...

روسای اتاق تعاون ایران با روسای اتاق‌های تعاون و مدیران عامل اتحادیه‌های تعاونی کشور در بازدید از منطقه آزاد انزلی، ظرفیت‌های این منطقه را به عنوان هاب صادرات تعاون‌گران به اتحادیه اقتصادی اوراسیا مناسب ارزیابی کردند.

مشاور رئیس‌جمهور و دبیر شورایعالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی اظهار داشت: باید فرصت‌های سرمایه‌گذاری به نحو مطلوب به سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی اطلاع‌رسانی شود؛ چراکه فرصت‌های بی‌نظیری در مناطق آزاد کشور وجود دارد که به‌درستی اطلاع‌رسانی نشده است.

رهبر معظم انقلاب اسلامی، از اوایل دهه‌۹۰ شمسی به صورت خاص، توجه ویژه‌ای به اقتصاد خصوصا مبحث تولید در کشور داشته‌اند و در این دوره زمانی، عمدتا معظم‌له شعارهای سال را حول محور اقتصاد، تولید و تقویت بنیه ملی در این حوزه‌ها تنظیم نموده‌اند. با عنایت به این‌که امروز ضعف اقتصادی دستاویز فشارهای خارجی شده و نیز این آسیب مهم، باعث بروز چالش‌های اجتماعی و سیاسی گردیده است؛ طبیعتا مقام معظم رهبری نیز، برای مقابله با چنین مشکلات داخلی و خارجی، دولت‌های مختلف را برای متمرکز کردن تمامی برنامه‌ها حول محور اقتصاد تشویق می‌نمایند.