قریب به یک‌ماه دیگر، یعنی شهریورماه سال‌جاری، قانون چگونگی اداره مناطق آزاد جمهوری اسلامی ایران، 30ساله خواهد شد. جدای از این‌که طی این سه‌دهه گذشته، چند درصد از قانون مصوب اولیه، فرصت اجرای کامل پیدا کرده است؛ به هرحال سازمان‌های مناطق آزاد زمان کافی جهت تطبیق خود با این قانون را داشته‌اند. بنابراین در آستانه ورود به دهه چهارم عمر مناطق آزاد، ایجاب می‌کند نحوه و نتایج اجرای قانون و چگونگی عملکرد مناطق آزاد مورد ارزیابی، نقد و بررسی منتقدانه و مصلحانه قرار گیرد.

در شرایطی که کرونا تجربه جدیدی از زیست در جهان جهانی‌ شده را پیش روی انسان ایرانی گذاشته و اثبات کرده که جهانی شدن فقط در چارچوب رسانه و تکنولوژی‌های جدید ارتباطی محدود نمی‌شود، بلکه اقتصاد و سلامتی را نیز در کنار راهبردهای سیاست داخلی هر کشور به چالش می‌کشد.