شعر، رستاخیز واژه‌هاست و شاعر، آن کسی که واژه‌ها را در باغ وجودش به ثمر می نشاند. در گذار از درون به بیرون و در چهارچوب سفر از خود به جهان است که شعر متولد می‌شود. در تجربه‌های ناب انسانی و جهانی شدن این شاعرانگی‌ها، شاعران آینه‌ای می‌شوند که دیدگاه‌های ملت‌ها را باز می‌تابانند.