لایحه ایجاد مناطق آزاد جدید که از سال1395 در مجلس شورای اسلامی طرح گردیده بود؛ بالاخره در 15اردیبهشت‌ماه سال‌‌۱۴۰۰ و پس از کش و قوس‌های فراوان میان مجلس و شورای نگهبان، ایجاد مناطق آزاد اینچه‌برون، مهران، اردبیل، سیستان، بانه-‌مریوان، بوشهر و قصرشیرین، مورد تصویب مجمع تشخیص مصلحت نظام قرار گرفت و بیش از دوسال است که در ابتدای مسیر راه‌اندازی و فعالیت قرار گرفته‌اند.

پیرو مکاتبات اردیبهشت‌ماه سال‌جاری وزیر محترم امور اقتصادی و دارایی درخصوص اجرای قانون بودجه سال‌1401 در رابطه با انتقال دبیرخانه شورایعالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی به ذیل وزارت امور اقتصادی و دارایی؛ در تاریخ 2آذرماه، تصویب‌نامه هیات وزیران با شماره 160651/ت‌59959هـ، به امضای معاون اول رئیس‌جمهور به وزرای امور اقتصادی و دارایی، جهاد و کشاورزی، کشور، صمت، امورخارجه، تعاون، کار و رفاه اجتماعی، راه و شهرسازی، سازمان برنامه و بودجه، بانک مرکزی و دبیرخانه شورایعالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی ابلاغ گردید...

مناطق آزاد ایران از بدو شکل‌گیری در دهه‌70 شمسی با وجود برخورداری از منطق مدیریتی و اقتصادی کلان و مثبت در آن زمان و زمان‌های آتی، همواره مخالفینی نیز داشته‌اند. اما مخالفین مناطق آزاد در یک دوره تقریبا 20ساله به غیر از جوسازی‌های رسانه‌ای بر علیه عملکردهای مناطق و نیز جلوگیری از اجرای کامل قوانین مناطق آزاد؛ حرکتی ریشه‌ای با هدف از حیز انتفاع انداختن و متعاقب آن حذف این مناطق از ساختار اقتصادی ایران انجام ندادند.